Problem do rozwiązania¶

Tłumaczenie dokumentacji samo w sobie nie jest zbyt trudne. Teksty są dużo dłuższe niż komunikaty wyświetlane przez program, więc ich tłumaczenie zajmuje trochę więcej czasu, nie wymaga przy tym jednak żadnych umiejętności technicznych. Trudniejszą częścią pracy jest zarządzanie tłumaczeniem. Wykrywanie części, które się zmieniły i powinny być zaktualizowane, jest bardzo trudne, podatne na błędy i wysoce nieprzyjemne. Najprawdopodobniej wyjaśnia to, dlaczego tak wiele przetłumaczonej dokumentacji nie jest aktualne.

Odpowiedzi po4a¶

Tak więc, celem po4a jest uczynienie tłumaczeń dokumentacji łatwymi do zarządzania. Ideą jest wykorzystanie metodologii gettexta na tym nowym polu. Tak jak w programie gettext, teksty są wyodrębniane z ich oryginalnych miejsc, aby mogły w jednolitym formacie zostać zaprezentowane tłumaczowi. Klasyczne narzędzia gettexta pomogą im uaktualnić ich pracę, kiedy pojawi się nowa wersja oryginalnego dokumentu. W przeciwieństwie zaś do klasycznego modelu gettext, tłumaczenia są wstawiane do struktury oryginalnego dokumentu, tak żeby mogły być przetwarzane i dystrybuowane w dokładnie taki sam sposób, co wersja angielska.

Dzięki temu stało się łatwiejsze znalezienie do przetłumaczenia zmienionych części dokumentu. Innym plusem jest to, że w wypadku zasadniczej reorganizacji struktury dokumentu, gdy rozdziały są przesuwane, łączone lub dzielone, narzędzia wykonają prawie całą brudną robotę. Wyodrębnianie ze struktury dokumentu tekstów do przetłumaczenia pozwala tłumaczom nie przejmować się złożonością struktury dokumentu i zmniejsza szanse otrzymania dokumentu o niepoprawnej strukturze (choć zawsze jest to możliwe).

W sekcji FAQ poniżej opisano kompletną listę plusów i minusów tego rozwiązania.

Obsługiwane formaty¶

Obecnie rozwiązanie to zaimplementowano z sukcesem dla kilku formatów tekstu:

man

Format starych, dobrych stron podręcznika ekranowego, używanego przez wiele programów. Obsługa tego formatu w po4a jest mile widziana, ponieważ ten format jest raczej trudny w użyciu i niezbyt przyjazny dla nowych użytkowników. Moduł Locale::Po4a::Man(3pm) obsługuje również format mdoc,używany przez strony podręcznika systemu BSD (całkiem często występujących również pod Linuksem).

pod

Jest to format dokumentacji Perla. W ten sposób jest udokumentowany sam język i jego rozszerzenia, a także większość istniejących skryptów Perla. Łączenie dokumentacji i kodu w jednym pliku, pomaga utrzymywać aktualność dokumentacji. Upraszcza to życie programisty, ale niestety, nie tłumacza.

sgml

Nawet jeśli jest obecnie wypierany przez XML, ten format jest wciąż raczej często używany w dokumentach o długości większej niż kilka ekranów. Pozwala tworzyć kompletne książki. Aktualizowane tłumaczeń tak długich dokumentów może być prawdziwym koszmarem. Program diff bardzo często okazuje się bezużyteczny, jeśli zmieni się struktura oryginalnego tekstu. Na szczęście, z pomocą może przyjść po4a.

Obecnie obsługiwane są tylko DTD DebianDoc i docbook, ale dodanie obsługi nowego typu jest bardzo proste. Jest nawet możliwe użycie po4a z nieznanym DTD SGML bez zmiany kodu - przez podanie wymaganych informacji w parametrach linii poleceń. Szczegóły można znaleźć w Locale::Po4a::Sgml(3pm).

TeX / LaTeX

Format LaTeX jest głównym formatem dokumentacji używanym w publikacjach pisanych przez ludzi związanych ze światem wolnego oprogramowania. Moduł Locale::Po4a::LaTeX(3pm) był testowany na dokumentacji Pythona, książce i kilku prezentacjach.

texinfo

Cała dokumentacja GNU jest pisana w tym formacie (i jest to nawet jedno z wymagań stawianych projektom , które chcą stać się oficjalnymi projektami GNU). Wsparcie dla Locale::Po4a::Texinfo(3pm) jest wciąż w fazie początkowej. Prosimy o zgłaszanie błędów i przesyłanie uwag dotyczących brakujących funkcjonalności.

xml

XML jest formatem bazowym wielu innych formatów dokumentacji.

Obecnie po4a obsługuje DocBook DTD. Szczegóły można znaleźć w Locale::Po4a::Docbook(3pm).

inne

Po4a może także obsługiwać kilka rzadszych lub bardziej specjalizowanych formatów, takich jak dokumentacja opcji kompilacji jąder 2.4 lub diagramów wyprodukowanych przez narzędzie dia. Dodanie nowego formatu jest często bardzo proste, a głównym zadaniem jest napisanie parsera tego formatu. Więcej informacji o tym można znaleźć w Locale::Po4a::TransTractor(3pm).

Formaty niewspierane¶

Niestety, po4a ciągle nie obsługuje kilku formatów dokumentacji.

Istnieje cała masa innych formatów, które byśmy chcieli obsługiwać w po4a, i nie są to tylko formaty dokumentacji. W zasadzie, naszym celem jest wypełnienie wszystkich dziur pozostawionych przez klasyczne narzędzia gettext. Obejmuje to opisy pakietów (deb i rpm), pytania skryptów instalacyjnych pakietów, logi zmian pakietów i wszystkie specjalizowane formaty używane przez programy, jak na przykład scenariusze gier lub pliki zasobów wine.

Graficzne podsumowanie¶

Następujący schemat pokazuje poglądowo proces tłumaczenia dokumentacji z użyciem po4a. Nie powinno się przejmować jego pozorną złożonością, która wzięła się stąd, że pokazaliśmy tutaj cały proces. Po skonwertowaniu projektu do po4a, istotna będzie tylko prawa część schematu.

Proszę zauważyć, że master.doc występuje tu jako przykład pliku dokumentacji do przetłumaczenia, a tłumaczenie.doc jest odpowiadającym mu tekstem przetłumaczonym. Rozszerzeniem może być .pod, .xml lub .sgml, zależnie od formatu pliku. Każdą część rysunku omówimy szczegółowo w następnych sekcjach.

                                   master.doc
                                       |
                                       V
     +<-----<----+<-----<-----<--------+------->-------->-------+
     :           |                     |                        :
{tłumaczenie}    |            { aktualizacja master.doc }       :
     :           |                     |                        :
   XX.doc        |                     V                        V
(nieobowiązkowy) |                  master.doc ------->-------->+
     :           |                   (nowy)                     |
     V           V                     |                        |
  [po4a-gettextize]   doc.XX.po--->+   |                        |
          |           (stary)      |   |                        |
          |              ^         V   V                        |
          |              |     [po4a-updatepo]                  |
          V              |           |                          V
  tłumaczenie.pot        ^           V                          |
          |              |         doc.XX.po                    |
          |              |         (fuzzy)                      |
   { tłumaczenie }       |           |                          |
          |              ^           V                          V
          |              |     {ręczna edycja}                  |
          |              |           |                          |
          V              |           V                          V
      doc.XX.po --->---->+<---<---- doc.XX.po  załącznik    master.doc
     (początkowy)                  (aktualny) (opcjonalny)  (aktualny)
          :                          |            |             |
          :                          V            |             |
          +----->----->----->------> +            |             |
                                     |            |             |
                                     V            V             V
                                     +------>-----+------<------+
                                                  |
                                                  V
                                           [po4a-translate]
                                                  |
                                                  V
                                                XX.doc
                                              (aktualny)

Lewa część pokazuje konwersję tłumaczenia nie używającego jeszcze po4a do tego systemu. Góra prawej części pokazuje akcje autora oryginału (aktualizowanie dokumentacji). Środek prawej części obrazuje automatyczne akcje po4a. Nowy materiał jest wyodrębniany i porównywany z istniejącymi tłumaczeniami. Znajdowane są części, które się nie zmieniły, i dla nich używane jest poprzednie tłumaczenie. Części zmodyfikowane tylko w nieznacznym stopniu są także łączone z poprzednimi tłumaczeniami, ale dodawany jest specjalny znacznik, mówiący, że tłumaczenie musi być uaktualnione. Dół rysunku pokazuje sposób, w jaki jest budowany sformatowany dokument.

Właściwie, jedyną ręczną operacją, którą musi wykonać tłumacz jest część oznaczona {ręczna edycja}. Przykro nam, po4a tylko pomaga tłumaczyć, ale niestety niczego za Ciebie nie przetłumaczy...

JAK zacząć nowe tłumaczenie?¶

Ta sekcja opisuje kroki niezbędne do rozpoczęcia nowego tłumaczenia z użyciem po4a. Konwertowanie istniejącego projektu do tego systemu opisano w szczegółach w odpowiedniej sekcji.

Aby zacząć nowe tłumaczenie, używając po4a, należy wykonać następujące kroki:

• Wyciągnąć tekst do przetłumaczenia z oryginalnego dokumentu <master.doc> do nowego szablonu pliku <tłumaczenie.pot> (w formacie programu gettext). Aby to zrobić, należy wywołać program po4a-gettextize w następujący sposób:

    $ po4a-gettextize -f <format> -m <master.doc> -p <tłumaczenie.pot>
      

  <format> jest oczywiście formatem używanym w dokumencie master.doc. Jak można oczekiwać, plikiem wyjściowym jest tłumaczenie.pot. Więcej szczegółów o dostępnych opcjach można znaleźć w po4a-gettextize(1).

• Przetłumaczyć to, co jest do przetłumaczenia. W tym celu należy zmienić nazwę pliku POT na przykład na doc.XX.po (gdzie XX jest kodem ISO639 języka, na który się tłumaczy, np. fr dla języka francuskiego) i edytować powstały plik. Zazwyczaj dobrym pomysłem jest nienazywanie tego pliku XX.po, aby uniknąć pomylenia z tłumaczeniem komunikatów programu, ale wybór należy do Ciebie. Proszę nie zapominać o uaktualnieniu nagłówków pliku PO; są one bardzo ważne.

  Do tłumaczenia można wykorzystać tryb PO Emacsa lub Vi, program Lokalize (oparty na KDE), Gtranslator (oparty na GNOME) lub jakikolwiek inny program, w zależności od upodobań tłumacza (np. Virtaal).

  Aby dowiedzieć się czegoś więcej, stanowczo powinno się przeczytać dokumentację programu gettext, dostępną w pakiecie gettext-doc.

JAK zamienić tłumaczenie z powrotem do pliku dokumentacji?¶

Po zakończeniu tłumaczenia zapewne należałoby wygenerować przetłumaczone dokumenty i rozdystrybuować je wśród użytkowników, razem z oryginalnymi dokumentami. Aby to zrobić, należy użyć programu po4a-translate(1) w ten sposób (XX jest kodem języka):

  $ po4a-translate -f <format> -m <master.doc> -p <doc.XX.po> -l <XX.doc>

Jak wcześniej, <format> jest formatem dokumentu master.doc. Jednak tym razem plik PO, przekazany w opcji -p, jest częścią wejścia - jest to Twoje tłumaczenie. Wyjście jest zapisywane w XX.doc.

Więcej szczegółów można znaleźć w <po4a-translate(1)>.

JAK zaktualizować tłumaczenie programem po4a?¶

Aby zaktualizować tłumaczenie, gdy zmieni się oryginalny plik master.doc, należy użyć po4a-updatepo(1) w następujący sposób:

  $ po4a-updatepo -f <format> -m <nowy_master.doc> -p <stary_doc.XX.po>

(Więcej szczegółów można znaleźć w <po4a-updatepo(1)>).

Oczywiście ta operacja nie spowoduje automagicznego przetłumaczenia nowych akapitów oryginalnego dokumentu. Należy ręcznie uaktualnić plik PO. Podobnie należy zaktualizować tłumaczenie akapitów, które się choć trochę zmieniły. Aby mieć pewność, że żadnego z nich nie ominiesz, zostały one zaznaczone jako "fuzzy" (niepewne) i zanim po4a-translate będzie mógł ich użyć, to zaznaczenie musi zostać usunięte. Tak jak w przypadku pierwszego tłumaczenia najlepiej jest użyć ulubionego edytora.

Kiedy plik PO będzie znowu aktualny, bez żadnych wpisów nieprzetłumaczonych lub niepewnych ("fuzzy"), można wygenerować przetłumaczony plik dokumentacji, tak jak to opisano w poprzedniej sekcji.

JAK skonwertować istniejące tłumaczenia do po4a?¶

Często się zdarzało, że tłumaczyłeś dokument ręcznie dopóty, dopóki nie nastąpiła większa reorganizacja oryginalnego dokumentu master.doc. W tej sytuacji, po kilku nieprzyjemnych próbach z diffem lub podobnymi narzędziami, możesz zechcieć skonwertować dokument do po4a. Oczywiście należy go skonwertować tak, aby nie utracić istniejących tłumaczeń. Nie należy się obawiać, ten przypadek także jest obsługiwany przez po4a i jest nazywany procesem przechodzenia do formatu gettext.

Kluczową kwestią jest to, aby struktura tłumaczonego dokumentu była taka sama jak oryginału, tak żeby narzędzia mogły odpowiednio dopasować zawartość.

Jeśli masz szczęście (tj. struktura obu dokumentów dokładnie do siebie pasuje), wszystko zadziała bez żadnego problemu i będzie gotowe w ciągu paru sekund. W przeciwnym razie możesz zrozumieć dlaczego ten proces ma taką brzydką nazwę i przygotuj się na dość nieprzyjemną pracę. W każdym razie, pamiętaj, że jest to cena za komfort, który później dostarczy po4a. Dobre w tym wszystkim jest to, że trzeba to zrobić tylko raz.

Nie będę się długo nad tym rozwodził. Aby ułatwić proces, ważne jest znalezienie dokładnie tej wersji oryginału, która była przetłumaczona. Najlepiej, jeśli zanotowałeś sobie wersję z CVS-u dokumentu użytego do tłumaczenia i jej nie modyfikowałeś w procesie tłumaczenia, tak że możesz jej teraz użyć.

Nie zadziała to dobrze, jeśli użyje się uaktualnionego tekstu oryginału ze starym tłumaczeniem. Pozostaje to możliwe, ale jest to trudniejsze i naprawdę powinno się tego unikać, gdy tylko jest to możliwe. Jeżeli nie udało Ci się znaleźć ponownie starego oryginału, to najlepszym rozwiązaniem jest znalezienie kogoś, kto przeprowadzi za Ciebie proces przechodzenia na format gettext (ale, proszę, niech nie będę to ja ;).

Być może zbytnio w tym momencie dramatyzuję. Jednak nawet, gdy proces się nie udaje, pozostaje mimo wszystko szybszą drogą niż tłumaczenie wszystkiego od nowa. Udało mi się przepuścić przez ten proces francuskie tłumaczenie dokumentacji Perla w ciągu jednego dnia, nawet wtedy, gdy wszystko szło źle. Było to ponad dwa megabajty tekstu, którego tłumaczenie od nowa trwałoby miesiącami lub dłużej.

Proszę najpierw pozwolić mi wyjaśnić podstawy tej procedury, a potem powrócę do wskazówek, co zrobić, gdy proces się nie udaje. Dla lepszego zrozumienia, ponownie użyjemy powyższego przykładu.

Jeżeli jest dostępny stary plik master.doc z odpowiadającymi mu tłumaczeniami XX.doc, przechodzenie do formatu gettext można zrobić bezpośrednio do pliku doc.XX.po bez ręcznego tłumaczenia pliku tłumaczenie.pot:

 $ po4a-gettextize -f <format> -m <stary_oryginał.doc> -l <XX.doc> -p <doc.XX.po>

Jeśli masz szczęście, to to wszystko. Stare tłumaczenia zostały skonwertowane do po4a i można od razu zacząć ich aktualizowanie. Należy tylko trzymając się procedury opisanej kilka sekcji wcześniej, zsynchronizować plik PO z najnowszym oryginalnym dokumentem i odpowiednio zaktualizować tłumaczenia.

Proszę zauważyć, że nawet jeśli wydaje się, że wszystko zadziałało poprawnie, może się okazać, że jednak wystąpiły błędy podczas tego procesu. Po4a nie rozumie przetwarzanych tekstów, więc nie może być być pewne, że tłumaczenia są poprawnie przypisane do oryginałów. Dlatego wszystkie komunikaty są oznaczone jako "fuzzy" (niepewne). Przed usunięciem tych znaczników, proszę uważnie sprawdzić każde tłumaczenie.

Bardzo często struktury dokumentów nie pasują dokładnie do siebie, przez co po4a-gettextize nie może poprawnie wykonać swojego zadania. W tym punkcie gra toczy się o to, aby tak pozmieniać pliki, aby ich cholerne struktury sobie odpowiadały.

Pomocne może być przeczytanie poniżej sekcji Proces przekształcania do formatu gettext: jak to działa?. Zrozumienie wewnętrznych procesów pomoże wykonać zadanie. Plusem jest to, że w razie niepowodzenia, po4a-gettextize głośno powie, co poszło źle, umożliwiając poznanie komunikatów, które do siebie nie pasowały, ich pozycję w tekście i typ każdego z nich. Co więcej, plik PO wygenerowany do tej pory, będzie zachowany jako gettextization.failed.po.

• Należy usunąć wszystkie dodatkowe części tłumaczenia, takie jak sekcja, w której podano nazwisko tłumacza i podziękowania dla wszystkich ludzi, którzy pomagali przy tłumaczeniu. Później takie części będzie można z powrotem dodać, używając załączników, opisanych w następnym rozdziale.
• Nie wahaj się edytować zarówno pliku oryginalnego, jak i jego tłumaczenia. Najważniejszą rzeczą jest otrzymanie pliku PO. Potem będzie można go zaktualizować. Edytowanie tłumaczeń powinno być jednak preferowane, ponieważ uprości to pewne rzeczy po zakończeniu się procesu przekształcania na format gettext.
• Jeśli jest taka potrzeba, należy usunąć kilka części oryginalnego dokumentu, które nie są przetłumaczone. Później podczas synchronizowania PO z dokumentem części te się pojawią same.
• Jeśli w niewielkim stopniu zmieniłeś strukturę dokumentu (połączenie dwóch akapitów, albo podzielenie innego akapitu), wycofaj te zmiany. Jeśli te zmiany miały związek z problemami występującym w oryginalnym dokumencie, powinieneś poinformować o nich jego autora. Korzyści z poprawienie ich tylko w Twoim tłumaczeniu będzie miała tyko część społeczności. Co więcej, takie poprawki nie są możliwe, gdy się używa po4a.
• Czasami zawartości akapitów się zgadzają, ale ich typy nie. Poprawienie tego zależy od formatu. W formatach POD i man, często bierze się to z tego, że jeden z tych dwóch akapitów zawiera linię zaczynającą się od białego znaku, a drugi - nie. W tych formatach tekst takich akapitów nie może być zawijany i dlatego występuje niezgodność typów. Rozwiązaniem jest usunięcie spacji. Może to być także literówka w nazwie elementu.

  Podobnie, dwa akapity mogą zostać scalone razem w formacie POD, jeżeli rozdzielająca linia zawiera spacje lub kiedy brakuje pustej linii przed linią ==item i zawartością tego elementu.

• Czasami występuje rozsynchronizowanie między plikami i tłumaczenie jest przypisane do złego akapitu oryginału. Jest to oznaka, że w rzeczywistości problem leży w plikach. Proszę znaleźć w gettextization.failed.po miejsce, gdzie zaczyna się rozsynchronizowanie, a następnie poprawić w tym miejscu pliki wejściowe.
• Czasami może się wydawać, że po4a zjadło jakąś część tekstu albo z oryginału, albo z tłumaczenia. gettextization.failed.po wskazuje, że oba pliki dokładnie do siebie pasowały, a przetwarzanie kończy się błędem ponieważ nastąpiła próba dopasowania jakiegoś akapitu do akapitu po (lub przed) tym właściwym, tak jakby ten właściwy się ulotnił. Można tylko kląć na po4a, tak jak ja kląłem, gdy mi się to zdarzyło po raz pierwszy. Serio.

  Ta nieszczęśliwa sytuacja zdarza się, kiedy ten sam akapit jest powtórzony w dokumencie. W tym przypadku nie jest tworzony nowy wpis w pliku PO, ale dodawane jest tylko nowe odwołanie do już istniejącego wpisu.

  Tak więc, kiedy ten sam akapit pojawia się dwa razy w oryginalnym dokumencie, ale nie jest przetłumaczony w dokładnie ten sam sposób, można mieć wrażenie, że ten akapit oryginału zniknął. Wystarczy usunąć nowe tłumaczenie. Jeśli preferowałbyś usunięcie pierwszego z tych tłumaczeń, bo drugie jest lepsze, po prostu przenieś drugie tłumaczenie w miejsce pierwszego.

  Odwrotnie, jeśli dwa podobne, ale jednak różne, akapity były przetłumaczone dokładnie tak samo, to jeden akapit tłumaczenia zniknie. Rozwiązaniem jest dodanie głupiego tekstu do oryginalnego akapitu (takiego jak "różnię się"). Nie trzeba się tego bać, takie rzeczy znikną podczas synchronizacji, a kiedy taki tekst jest wystarczająco krótki, gettext dopasuje Twoje tłumaczenie do istniejącego tekstu (oznaczając je jako niepewne ["fuzzy"], czym nie powinno się przejmować, gdyż wszystkie komunikaty są tak oznaczone zaraz po procesie przekształcania na format gettext).

Mamy nadzieję, że te porady pomogą w procesie przekształcania do formatu gettext i w otrzymaniu pliku PO. Można teraz ten plik zsynchronizować i zacząć go tłumaczyć. Proszę zauważyć, że w wypadku długich plików, pierwsza synchronizacja może zająć dużo czasu.

Na przykład, pierwsze wykonanie po4a-updatepo na francuskim tłumaczeniu dokumentacji Perla (plik PO o rozmiarze 5.5 Mb) zajęło około dwóch dni na komputerze 1Ghz G5. Tak, 48 godzin. Ale kolejne zajmują tylko kilkanaście sekund na moim starym laptopie. Dzieje się tak, ponieważ na samym początku większość msgid pliku PO nie pasuje do żadnego msgid w pliku POT. Wymusza to na programie gettext wyszukiwanie najbardziej zbliżonego msgid, używając kosztownego algorytmu bliskości łańcuchów znaków.

JAK dodać dodatkowy tekst do tłumaczeń (np. nazwisko tłumacza)?¶

Z powodu rozwiązań stosowanych przez gettext, zrobienie tego może być trudniejsze w po4a niż było wcześniej, kiedy to plik był po prostu ręcznie edytowany. Jednak pozostaje to możliwe, dzięki tak zwanym załącznikom.

Dla lepszego zrozumienia można przyjąć, że załączniki są rodzajem łat (patch) aplikowanych do przetłumaczonego dokumentu po zakończeniu przetwarzania. Różnią się one od zwykłych łat (mają tylko jedną linię kontekstu, która może zawierać wyrażenie regularne Perla, i mogą tylko dodawać nowy tekst bez usuwania czegokolwiek), ale funkcjonalność jest taka sama.

Celem jest danie tłumaczowi możliwości dołączenie do dokumentu dodatkowej zawartości, która nie jest tłumaczeniem oryginalnego dokumentu. Najczęściej używany jest do dodawania sekcji dotyczącej samego tłumaczenia, wypisania współpracowników lub podania sposobu zgłaszania błędów znalezionych w tłumaczeniu.

Załącznik musi być podany jako osobny plik, którego pierwsza linia zawiera nagłówek określający, gdzie należy umieścić tekst załącznika. Reszta pliku załącznika będzie umieszczona bez zmian w określonej pozycji wynikowego dokumentu.

Składnia nagłówka jest całkiem sztywna: musi zaczynać się od tekstu PO4A-HEADER: poprzedzającego rozdzieloną średnikami (;) listę pól klucz=wartość. Spacje SĄ istotne. Proszę zauważyć, że nie można użyć średników (;) w wartości, a ich cytowanie za pomocą odwrotnego ukośnika nie pomaga.

Tak, brzmi to strasznie, ale poniższe przykłady powinny pomóc w napisaniu odpowiedniej linii nagłówka. Aby zilustrować dyskusję, załóżmy, że chcemy dodać sekcję "O tłumaczeniu" zaraz po sekcji "O dokumencie".

Kilka możliwych kluczy nagłówka:

position (obowiązkowe)

wyrażenie regularne. Załącznik będzie umieszczony w pobliżu linii pasującej do wyrażenia regularnego. Proszę zauważyć, że mówimy tutaj o dokumencie przetłumaczonym, a nie o oryginale. Jeśli więcej niż jedna linia pasuje do tego wyrażenia, dodawanie załącznika się nie powiedzie. Istotnie, lepiej jest zgłosić błąd niż wstawić załącznik w nieodpowiednie miejsc.

Tę linię będziemy dalej nazywać punktem pozycji. Punkt, w którym załącznik jest dodawany nazwiemy punktem wstawienia. Te dwa punkty są blisko siebie, ale nie są sobie równe. Na przykład, aby dodać nową sekcję łatwiej zaczepić punkt pozycji na tytule poprzedniej sekcji i wytłumaczyć programowi po4a, gdzie ta sekcja się kończy (należy pamiętać, że punkt pozycji jest podany przez wyrażenie regularne, które powinno dopasowywać się do pojedynczej linii).

Zależność miejsca punktu wstawienia w stosunku do punkty pozycji jest określana przez pola mode, beginboundary i endboundary, opisane poniżej.

W naszym przypadku byłoby to:

     position=<title>O dokumencie</title>
    

mode (obowiązkowe)

Może być to jeden z następujących łańcuchów znaków: before (= przed) lub after (= po), określających pozycję dodatku w stosunku do punktu pozycji.

Ponieważ chcemy nową sekcję umieścić pod tą, którą wyszukaliśmy, mamy:

     mode=after
    

beginboundary (używany, gdy mode=after i obowiązkowy w tym wypadku)

endboundary (jak wyżej)

wyrażenie regularne pasujące do końca sekcji, po której jest dodawany załącznik.

W trybie after punkt wstawienia jest za punktem pozycji, ale nie bezpośrednio za! Jest on umieszczony na końcu sekcji zaczynającej się w punkcie pozycji, czyli za albo przed linią pasującą do argumentu ???boundary w zależności od tego, czy było użyte beginboundary, czy endboundary.

W rozpatrywanym przypadku możemy wybrać wskazanie końca dopasowywanej sekcji, dodając:

   endboundary=</section>
    

albo możemy wskazać początek kolejnej sekcji w następujący sposób:

   beginboundary=<section>
    

W obu wypadkach załącznik będzie umieszczony po </section>, a przed <section>. Ten pierwszy sposób działa lepiej, ponieważ zadziała nawet wtedy, gdy dokument zostanie zreorganizowany.

Obie formy istnieją ponieważ formaty dokumentacji są różne. Niektóre z nich zawierają znacznik końca sekcji (tak jak </section>, której właśnie użyliśmy), a inne (np. man) tego końca nie oznaczają w żaden szczególny sposób. W pierwszym przypadku boundary powinno odpowiadać końcowi sekcji, tak że punkt wstawienia następuje po niej. W drugim przypadku boundary powinno pasować do początku następnej sekcji, a punkt wstawienia powinien być umieszczony zaraz przed nią.

Może się to wydawać niejasne, następne przykłady powinny co nieco wyklarować.

Podsumowując przykłady podane do tej pory: aby dodać sekcję "O tłumaczeniu" po sekcji "O dokumencie" w dokumencie SGML, należy użyć jednej z poniższych linii nagłówka:

 PO4A-HEADER: mode=after; position=O dokumencie; endboundary=</section>
 PO4A-HEADER: mode=after; position=O dokumencie; beginboundary=<section>
    

Aby dodać coś po następującej sekcji nroff:

  .SH "AUTORZY"
    

powinno się ustawić positon pasujące do tej linii oraz beginboundary pasujące do początku następnej sekcji (tj. ^\.SH). Załącznik zostanie dodany po punkcie pozycji i zaraz przed pierwszą linią pasującą do beginboundary. Czyli:

 PO4A-HEADER:mode=after;position=AUTORZY;beginboundary=\.SH
    

Aby zamiast dodawać całą sekcję, dodać coś do jakiejś sekcji (np. po "Copyright Big Dude"), trzeba podać position pasujące do tej linii i beginboundary pasujące do jakiejkolwiek linii.

 PO4A-HEADER:mode=after;position=Copyright Big Dude, 2004;beginboundary=^
    

Aby dodać coś na końcu dokumentu, należy podać position pasujące do jakiejkolwiek linii pliku (ale tylko jednej linii. Po4a nie przetworzy tego, jeśli linia nie będzie unikatowa) i podać endboundary nie pasujące do niczego. Nie należy używać tutaj prostych tekstów jak "EOF", tylko takich, które mają małe szanse pojawienia się w dokumencie.

 PO4A-HEADER:mode=after;position=<title>O dokumencie</title>;beginboundary=NieistniejąaLiniaPo4a
    

W każdym wypadku należy pamiętać, że są to wyrażenia regularne. Na przykład, aby dopasować koniec sekcji nroff, kończącej się linią

  .fi

nie należy używać .fi jako endboundary, ponieważ będzie on pasował do "the[ fi]le" co raczej nie jest tym, czego można by oczekiwać. Poprawnym endboundary w tym przypadku jest ^\.fi$.

Jeśli załącznik nie trafił tam, gdzie powinien, spróbuj przekazać narzędziom po4a argument -vv, który powinien pomóc wyjaśnić co się dzieje podczas dodawania załącznika.

Bardziej szczegółowy przykład

Oryginalny dokument (w formacie POD):

 |=head1 NAZWA
 |
 |dummy - fikcyjny program
 |
 |=head1 AUTOR
 |
 |ja

Wtedy następujący dodatek spowoduje dodanie sekcji (w języku francuskim) na koniec tego pliku (w jęz. francuskim "TRADUCTEUR" oznacza "TŁUMACZ", a "moi" znaczy "ja")

 |PO4A-HEADER:mode=after;position=AUTEUR;beginboundary=^=head
 |
 |=head1 TRADUCTEUR
 |
 |moi

Aby umieścić dodatek przed sekcją AUTOR, należy użyć następującego nagłówka:

 PO4A-HEADER:mode=after;position=NOM;beginboundary=^=head1

To działa, ponieważ następną linią pasującą do beginboundary /^=head1/ po sekcji "NAZWA" (przetłumaczonej na francuskie "NOM") jest linia opisująca autorów. Tak więc załącznik zostanie umieszczony pomiędzy obiema sekcjami.

JAK to wszystko zrobić, wywołując tylko jeden program?¶

Użytkownicy udowodnili, że takie użycie po4a jest narażone na błędy, ponieważ należy we właściwym porządku wywołać dwa różne programy (po4a-updatepo, a następnie po4a-translate), z których każdy wymaga podania więcej niż 3 argumentów. Co więcej, w tym systemie było trudno użyć tylko jednego pliku PO dla wszystkich dokumentów, kiedy użyto więcej niż jednego formatu.

Program po4a(1) zaprojektowano, aby rozwiązać te trudności. Kiedy tylko projekt zostanie skonwertowany do tego systemu, można napisać prosty plik konfiguracyjny opisujący miejsce położenia plików tłumaczeń (PO i POT) i oryginalnych dokumentów, ich formaty oraz miejsce, gdzie powinny trafiać przetłumaczone dokumenty.

Uruchomienie po4a(1) na tym pliku spowoduje zsynchronizowanie wszystkich plików PO z oryginalnym dokumentem, tak żeby przetłumaczony dokument został poprawnie wygenerowany. Oczywiście należy ten program wywołać dwa razy: raz przed edytowaniem pliku PO, żeby go zaktualizować, i raz po jego edycji, aby otrzymać całkowicie aktualny przetłumaczony dokument . Tylko że potrzebujesz zapamiętać tylko jedną komendę linii poleceń.

JAK dostosować po4a do własnych potrzeb?¶

Moduły po4a mają opcje (określane przez -o opcja), których można użyć, żeby zmienić zachowanie modułów.

Możliwe jest także dostosowywanie modułu oraz modułu nowego / pochodnego / zmodyfikowanego przez umieszczenie go w katalogu lib/Locale/Po4a/ i dodanie lib do ścieżki określonej w zmiennej środowiskowej PERLLIB lub PERL5LIB. Na przykład:

   PERLLIB=$PWD/lib po4a --previous po4a/po4a.cfg

Uwaga: rzeczywista nazwa katalogu lib nie jest istotna.

Jak wyglądają szczegóły?¶

Architektura po4a jest zorientowana obiektowo (w Perlu, czy to nie eleganckie?). Wspólny przodek wszystkich klas parserów zwie się TransTractor. Ta dziwna nazwa wzięła się stąd, że jest on odpowiedzialny za tłumaczenie dokumentu i wydobywanie komunikatów.

Bardziej formalnie mówiąc, pobiera dokument do przetłumaczenia oraz plik PO zawierający tłumaczenia używany jako wejście podczas tworzenia dwóch oddzielnych plików wyjściowych: innego pliku PO (wyniku wyodrębniania komunikatów z dokumentu wejściowego) oraz przetłumaczonego dokumentu (mającego taką samą strukturę jak plik wejściowy, ale ze wszystkimi komunikatami zamienionymi na zawartość wejściowego pliku PO). Poniżej jest graficzne przedstawienie tego procesu:

   Dokument wejściowy -\                          /-> Dokument wyjściowy
                        \      TransTractor::    /    (przetłumaczony)
                         +-->--   parse()  --- -+
                        /                        \
   Wejściowy PO -------/                          \---> Wyjściowy PO
                                                        (wyodrębniony)

Ta mała kość jest podstawą całej architektury po4a. Jeśli pominiesz wejściowy plik PO i dokument wyjściowy, otrzymasz po4a-gettextize. Jeśli podasz oba pliki wejściowe i zlekceważysz wyjściowy plik PO, otrzymasz po4a-translate.

TransTractor::parse() jest wirtualną funkcją zaimplementowaną w każdym module. Tutaj podano prosty przykład, żeby zobrazować jej działanie. Przetwarza listę akapitów, z których każdy zaczyna się od <p>.

  1 sub parse {
  2   PARAGRAPH: while (1) {
  3     $my ($paragraph,$pararef,$line,$lref)=("","","","");
  4     $my $first=1;
  5     while (($line,$lref)=$document->shiftline() && defined($line)) {
  6       if ($line =~ m/<p>/ && !$first--; ) {
  7         $document->unshiftline($line,$lref);
  8
  9         $paragraph =~ s/^<p>//s;
 10         $document->pushline("<p>".$document->translate($paragraph,$pararef));
 11
 12         next PARAGRAPH;
 13       } else {
 14         $paragraph .= $line;
 15         $pararef = $lref unless(length($pararef));
 16       }
 17     }
 18     return; # Nie otrzymano linii? Koniec pliku wejściowego.
 19   }
 20 }

W linii 6. po raz drugi napotkaliśmy <p>. Oznacza to kolejny akapit. Powinniśmy dlatego zwrócić otrzymaną linię do oryginalnego dokumentu (linia 7.), a na wyjście dołożyć akapit zbudowany do tej pory. Po usunięciu z niego początkowego <p> w linii 9., dokładamy ten element połączony z tłumaczeniem reszty akapitu.

Funkcja translate() jest bardzo fajna (cool ;)). Dodaje swoje argumenty na koniec wynikowego pliku PO (ekstrakcja) i zwraca ich tłumaczenie, znalezione w wejściowym pliku PO (tłumaczenie). Ponieważ jest używana jako część argumentu pushline(), tłumaczenie ląduje w wynikowym dokumencie.

Czy to nie jest fajne? Jest możliwe zbudowanie kompletnego modułu po4a w mniej niż 20 liniach, jeżeli tylko format jest wystarczająco prosty...

Więcej informacji o tym można znaleźć w Locale::Po4a::TransTractor(3pm).

Proces przekształcania do formatu gettext: jak to działa?¶

Idea jest następująca: pobranie oryginalnego dokumentu i jego tłumaczenia i powiedzenie, że n-ty komunikat wyodrębniony z tłumaczenia jest tłumaczeniem n-tego komunikatu wyodrębnionego z oryginału. Aby to zadziałało, oba pliki muszą mieć dokładnie taką samą strukturę. Na przykład, jeżeli pliki mają poniższą strukturę, to jest raczej niemożliwe, by 4. komunikat tłumaczenia (typu "rozdział") był tłumaczeniem 4. komunikatu oryginału (typu "akapit").

   Oryginał         Tłumaczenie
   rozdział          rozdział
      akapit            akapit
      akapit            akapit
      akapit         rozdział
   rozdział             akapit
      akapit            akapit

Aby to osiągnąć, parsery po4a są używane zarówno na pliku oryginału, jak i tłumaczenia, żeby utworzyć pliki PO, a następnie jest budowany z nich trzeci plik PO zawierający komunikaty z drugiego pliku jako tłumaczenia komunikatów z pierwszego. Aby sprawdzić, że komunikaty, które ze sobą łączymy, są rzeczywiście odpowiadającymi sobie tłumaczeniami, parsesy dokumentów w po4a powinny umieszczać informacje o typach składniowych komunikatów wyodrębnionych z dokumentu (wszystkie istniejące to robią, Twój też powinien). Następnie te informacje są używane do sprawdzenia, że oba dokumenty mają tę samą składnię. W poprzednim przykładzie pozwoliło nam to wykryć, że 4. komunikat jest w jednym przypadku akapitem, a w drugim - tytułem rozdziału i zgłosić problem.

Teoretycznie byłoby możliwe zsynchronizowanie plików po wykryciu problemu (tak, jak to robi diff). Niestety, nie jest jasne, co zrobić z komunikatami, które nie występując w jednym z plików, były przyczyną rozsynchronizowania. Dlatego obecna implementacja nie stara się synchronizować plików i zgłasza błąd, kiedy coś poszło źle, wymagając od użytkownika ręcznego zmodyfikowania plików w celu rozwiązania problemu.

Nawet z tymi zabezpieczeniami, rzeczy mogą źle się potoczyć. Właśnie dlatego wszystkie tłumaczenia odgadnięte w ten sposób są zaznaczane jako niepewne ("fuzzy"), aby tłumacz je przejrzał i sprawdził.

Załącznik: Jak to działa?¶

Hmm, to całkiem proste. Tłumaczony dokument nie jest bezpośrednio zapisywany na dysk, ale trzymany w pamięci, dopóki wszystkie załączniki nie zostaną dodane. Wykorzystane algorytmy są raczej proste. Szukamy linii pasującej do wyrażenia regularnego określającego pozycję i dodajemy załącznik przed tą liną, jeśli tryb = before. Jeśli nie jesteśmy w tym trybie, to szukamy następnej linii pasującej do ograniczenia i wstawiamy załącznik po tej linii, jeśli jest to endboundary, lub przed nią, jeśli jest to beginboundary.

Dlaczego trzeba tłumaczyć każdy akapit osobno?¶

Tak, w po4a, każdy akapit jest tłumaczony osobno (w zasadzie, to każdy moduł o tym decyduje, ale wszystkie istniejące moduły tak robią i Twój także powinien). Są dwie główne przyczyny takiego rozwiązania:

• Kiedy techniczne części dokumentu są ukryte, tłumacz nie może w nich zrobić bałaganu. Im mniej znaczników pokazujemy tłumaczowi, tym mniej błędów może popełnić.
• Przycinanie dokumentu pomaga odizolować zmiany w oryginalnym dokumencie. Kiedy oryginał zostanie zmieniony, ten proces uprości wyszukanie części tłumaczeń potrzebujących aktualizacji.

Nawet biorąc pod uwagę te plusy, niektórym ludziom nie podoba się osobne tłumaczenie każdego akapitu. Postaram się odpowiedzieć na ich obawy:

• Takie podejście sprawdziło się w projekcie KDE, pozwalając temu zespołowi na wyprodukowanie znacznej ilości przetłumaczonej i aktualnej dokumentacji.
• Tłumacze mogą wciąż używać kontekstu tłumaczenia, ponieważ wszystkie komunikaty w pliku PO są w takiej samej kolejności jak w oryginalnym dokumencie. Tłumaczenie sekwencyjne jest podobne, niezależnie, czy używa się po4a czy nie. I w każdym wypadku najlepszym sposobem otrzymania kontekstu pozostaje skonwertowanie dokumentu do formatu dokumentu drukowanego, ponieważ formaty źródłowe tekstu mogą nie być zbyt czytelne.
• Takie podejście jest używany przez profesjonalnych tłumaczy. Zgadzam się, mają oni trochę inne cele niż tłumacze oprogramowania open-source. Na przykład możliwość łatwego zarządzania tłumaczeniem jest często dla nich mniej istotna, ponieważ zawartość rzadko się zmienia.

Dlaczego nie podzielić na zdania (lub mniejsze części)?¶

Profesjonalne narzędzie tłumaczy czasami dzielą dokument na poszczególne zdania, aby zmaksymalizować wykorzystanie wcześniejszych tłumaczeń i zwiększyć szybkość tłumaczenia. Problemem jest jednak to, że w zależności od kontekstu to samo zdanie może mieć kilka tłumaczeń.

Akapity są z definicji dłuższe niż zdania. Jeżeli w dwóch dokumentach ten sam akapit występuje, to możemy założyć, że jego znaczenie (i tłumaczenie) jest takie samo, niezależnie od kontekstu.

Dzielenie na części mniejsze niż zdania byłoby czymś bardzo niedobrym. Za dużo miejsca by zajęło napisanie tu wyjaśnienie dlaczego, ale zainteresowany czytelnik może na przykład przeczytać stronę podręcznika Locale::Maketext::TPJ13(3pm) (pochodzącą z dokumentacji Perla). W skrócie, każdy język ma określone zasady składniowe i nie istnieje taki sposób budowania zdań przez łączenie ich części, który by działał dla wszystkich istniejących języków (lub nawet dla tylko 5 czy 10 najpopularniejszych).

Dlaczego nie umieścić oryginału jako komentarza do tłumaczenia (lub w inny sposób)?¶

Na pierwszy rzut oka gettext nie wydaje się być przeznaczony do wszystkich rodzajów tłumaczeń. Na przykład nie wydawał się on być przystosowany do debconfa, interfejsu wszystkich pakietów Debiana używanego do interakcji z użytkownikiem podczas instalacji. W tym przypadku teksty do tłumaczenia były całkiem krótkie (tuzin linii dla każdego pakietu) i było trudno umieścić tłumaczenie w specjalnym pliku ponieważ musiało być dostępne jeszcze przed zainstalowaniem pakietu.

To dlatego opiekun debconfa zdecydował zaimplementować inne rozwiązanie, w którym tłumaczenia są umieszczane w tym samym pliku, co oryginał. Jest to pociągające. Ktoś mógłby nawet chcieć coś takiego zrobić dla XML-a na przykład. Mógłby on wyglądać tak:

 <section>
  <title lang="en">My title</title>
  <title lang="fr">Mon titre</title>
  <para>
   <text lang="en">My text.</text>
   <text lang="fr">Mon texte.</text>
  </para>
 </section>

Jednak było to na tyle problematyczne, że obecnie jest używane rozwiązanie oparte na plikach PO. Tylko oryginalny tekst może być edytowany w pliku, a tłumaczenia muszą się pojawić w plikach PO, wyciągniętych z głównego szablonu (łączonych z powrotem w czasie kompilacji pakietu). Ten stary system jest potępiany z kilku powodów:

• problemy w zarządzaniu

  Jeżeli kilku tłumaczy dostarczy łatę w tym samym czasie, będzie trudno połączyć te łaty wszystkie razem.

  Jak wykryć te zmiany w oryginale, które muszą być zastosowane w tłumaczeniach? Aby użyć programu diff, trzeba było zanotować wersję oryginału, która została przetłumaczone. Tj. potrzebujesz pliku PO w Twoim pliku.

• problemy z kodowaniem znaków

  Rozwiązanie to jest dobre tylko dla europejskich języków, jednak wprowadzenie koreańskiego, rosyjskiego lub arabskiego bardzo wszystko komplikuje. Rozwiązaniem mógłby być UTF, jednak wciąż jest z nim kilka problemów.

  Co więcej takie problemy są trudne do wychwycenia (tj. tylko Koreańczycy zauważą że kodowanie znaków w koreańskim tekście jest zepsute [bo tłumacz był Rosjaninem]).

gettext rozwiązuje wszystkie te problemy razem.

Ale gettext nie został zaprojektowany do takiego użycia!¶

To prawda, ale do tej pory nikt nie znalazł lepszego rozwiązania. Jedyną znaną alternatywą jest ręczne tłumaczenie ze wszystkimi problemami w jego zarządzaniu.

Co z innymi narzędziami do tłumaczeń dokumentacji wykorzystującymi gettext?¶

O ile mi wiadomo, są tylko dwa takie:

poxml

Jest to narzędzie rozwijane przez ludzi z KDE obsługujące format DocBook XML. O ile mi wiadomo, był to pierwszy program wyciągający łańcuchy znaków do przetłumaczenia z dokumentacji do plików PO i wstawiający je z powrotem po przetłumaczeniu.

Może on obsługiwać tylko XML i częściowo DTD. Jestem bardzo niezadowolony z obsługi list, które zostają umieszczone w jednym wielkim msgid. Kiedy lista staje się długa, sprawa się komplikuje.

po-debiandoc

Program utworzony przez Denisa Barbiera jest poprzednikiem modułu SGML po4a, który w mniejszym bądź większym stopniu go zastępuje, czyniąc przestarzałym. Zgodnie ze swą nazwą obsługuje tylko DebianDoc DTD, który jest DTD mniej lub bardziej przestarzałym.

Największą zaletą po4a nad nimi jest łatwość umieszczania dodatkowej zawartości (co jest nawet gorsze tutaj) i przejścia na format gettext.

Przekazywanie deweloperom wiedzy o tłumaczeniu¶

Próbując tłumaczyć dokumentację lub programy można napotkać trzy rodzaje problemów: lingwistyczne (nie każdy mówi dwoma językami), techniczne (to dlatego istnieje po4a) i ludzkie. Nie wszyscy deweloperzy rozumieją potrzebę tłumaczeń. Nawet mając dobre chęci, mogą ignorować potrzebę upraszczania pracy tłumaczy. Aby w tym pomóc, po4a dostarcza wiele dokumentacji, do której można się odnosić.

Innym ważnym punktem jest to, że każdy plik z tłumaczeniem zaczyna się od krótkiego komentarza określającego, czym jest ten plik i jak go użyć. Powinno to pomóc deweloperom, zalanym tonami plików w różnych językach, których nie znają, pomóc w poprawnym obsłużeniu tego.

W projekcie po4a przetłumaczone dokumenty nie są plikami źródłowymi. Ponieważ jesteśmy przyzwyczajeni do tego, że pliki sgml są plikami źródłowymi, łatwo jest o pomyłkę. Dlatego wszystkie pliki zawierają taki nagłówek:

 |       ****************************************************
 |       *         PLIK WYGENEROWANY, NIE EDYTOWAĆ          *
 |       * TO NIE JEST PLIK ŹRÓDŁOWY, ALE WYNIK KOMPILACJI  *
 |       ****************************************************
 |
 | Ten plik został wygenerowany przez po4a-translate(1). Nie przechowuj go
 | (na przykład w CVS-ie), ale przechowuj plik PO, użyty jako plik źródłowy
 | przez polecenie po4a-translate.
 |
 | Tak naprawdę, potraktuj ten plik jako plik binarny, a plik PO jako zwykły
 | plik źródłowy: jeśli plik PO zaginie, to będzie trudniej zachować aktualność
 | tego tłumaczenia ;)

Podobnie, to co należy zrobić ze zwykłymi plikami PO programu gettext, to skopiować je do katalogu po/. Ale w przypadku plików zarządzanych przez po4a to nie działa. Największym ryzykiem tutaj jest to, że deweloper usunie istniejące tłumaczenia jego programu wraz z tłumaczeniami dokumentacji. (Oba nie mogą być przechowywane w jednym pliku PO, ponieważ program wymaga instalacji pliku tłumaczeń jako pliku mo, podczas gdy dokumentacja używa tłumaczeń w czasie kompilacji). Dlatego pliki PO tworzone przez moduł po-debiandoc zawierają poniższy nagłówek:

 #
 #  RADY DLA DEWELOPERÓW:
 #    - nie trzeba ręcznie edytować plików POT i PO.
 #    - ten plik zawiera tłumaczenie Twoich szablonów confiteor.
 #      Nie zastępuj tłumaczeń Twojego programu tym plikiem !!
 #        (albo tłumacze będą na Ciebie wściekli)
 #
 #  RADY DLA TŁUMACZY:
 #    Jeśli nie jesteś zaznajomiony z formatem PO, warto przeczytać
 #    dokumentację pakietu gettext, zwłaszcza sekcje poświęcone
 #    temu formatowi. Na przykład uruchom:
 #         info -n "(gettext)PO Files"
 #         info -n "(gettext)Heder Centry"
 #
 #    Informacje specyficzne po-debconf są dostępne w
 #            /usr/share/doc/po-debconf/README-trans
 #        lub http://www.debian.org/intl/l10n/po-debconf/README-trans
 #

PODSUMOWANIE plusów i minusów rozwiązania opartego na gettext¶

• Tłumaczenia nie są trzymane wraz z oryginałem, co pozwala w prosty sposób wykryć, czy tłumaczenia nie są przestarzałe.
• Tłumaczenia są przechowywane w oddzielnych plikach, dzięki czemu tłumacze różnych języków sobie nie przeszkadzają, zarówno kiedy podsyłają swoje tłumaczenia, jak i kiedy zmieniają kodowanie znaków pliku.
• Wewnętrznie jest oparty na pakiecie gettext (ale po4a oferuje bardzo prosty interfejs, tak że nie ma potrzeby poznawania wewnętrznych mechanizmów, aby go użyć). W ten sposób, nie musimy ponownie wymyślać koła, a ponieważ gettext jest szeroko używany, mamy nadzieję, że w większym lub mniejszym stopniu jest wolny od błędów.
• Z punktu widzenia końcowego użytkownika nic się nie zmieniło (poza tym, że tłumaczenia są lepiej zarządzane). Wynikowe pliki z dokumentacją są tak samo dystrybuowane.
• Tłumacze nie muszą uczyć się składni nowego pliku i mogą po prostu użyć swojego ulubionego edytora plików PO (jak tryb PO Emasca, Lokalize lub Gtranslator).
• gettext udostępnia prosty sposób otrzymania statystyk o tym, co zostało zrobione, co powinno być przejrzane i zaktualizowane, a co jeszcze jest do zrobienia. Przykłady można znaleźć POD tymi adresami:

   - http://kv-53.narod.ru/kaider1.png
   - http://www.debian.org/intl/l10n/
      

Nie wszystko złoto, co się świeci - to podejście ma także kilka minusów, z którymi musimy sobie poradzić.

• Na pierwszy rzut oka załączniki są... dziwne.
• Nie można dostosowywać tłumaczonego tekstu do własnych upodobań, na przykład przez podzielenie w danym miejscu na akapity, połączenie dwóch innych akapitów w jeden. Jednak w pewnym sensie, jeżeli jest jakiś problem z oryginałem, powinno to zostać zgłoszone jako błąd.
• Nawet mając łatwy interfejs, wciąż pozostaje nowym narzędziem, którego trzeba się uczyć.

  Jednym z moich marzeń jest zintegrowanie w jakiś sposób po4a z programami Gtranslator lub Lokalize. Kiedy plik SGML jest otwierany, komunikaty zostają automatycznie wyciągane. Kiedy jest zamykany, przetłumaczony plik jest zapisywany na dysk. Jeśli uda nam się zrobić moduł MS Word (TM) (a przynajmniej RFT), to będą mogli go nawet używać profesjonalni tłumacze.